تفاوت بین "کرایه پرداخت شده تا" (CPT) و دیگر اصطلاحات اینکوترمز مانند "هزینه، بیمه و کرایه" (CIF) و "فوب" (FOB) :

 مسئولیت حمل و نقل و بیمه

   - کرایه پرداخت شده تا (CPT): فروشنده مسئول ترتیب دادن و پرداخت هزینه حمل اصلی کالا تا مقصد مشخص شده است.
   - هزینه، بیمه و کرایه (CIF): فروشنده مسئول ترتیب دادن و پرداخت هزینه حمل اصلی و همچنین بیمه کالا تا رسیدن به بندر مقصد مشخص شده است.
   - فوب (FOB): فروشنده مسئول کالا فقط تا زمان بارگیری روی کشتی در بندر بارگیری مشخص شده است. خریدار مسئول حمل اصلی و بیمه است.

انتقال ریسک

   - کرایه پرداخت شده تا (CPT): ریسک از دست رفتن یا آسیب به کالا از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود زمانی که کالا تحویل اولین ناقل شده است.
   - هزینه، بیمه و کرایه (CIF): ریسک از دست رفتن یا آسیب به کالا از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود زمانی که کالا تحویل کشتی در بندر بارگیری مشخص شده است.
   - فوب (FOB): ریسک از دست رفتن یا آسیب به کالا از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود زمانی که کالا بارگیری روی کشتی در بندر بارگیری مشخص شده است.

 مسئولیت هزینه

   - کرایه پرداخت شده تا (CPT): فروشنده مسئول هزینه های حمل اصلی تا مقصد مشخص شده است.
   - هزینه، بیمه و کرایه (CIF): فروشنده مسئول هزینه های حمل اصلی و بیمه تا بندر مقصد مشخص شده است.
   - فوب (FOB): خریدار مسئول هزینه های حمل اصلی و بیمه از بندر بارگیری مشخص شده است.

 سناریوهای مناسب

   - کرایه پرداخت شده تا (CPT): برای مواقعی مناسب است که فروشنده می‌خواهد کنترل حمل اصلی کالا را داشته باشد، اما خریدار مسئول حمل نهایی به مقصد است.
   - هزینه، بیمه و کرایه (CIF): برای مواقعی مناسب است که فروشنده می‌خواهد قیمت "تحویل شده" را ارائه دهد که شامل هزینه های حمل اصلی و بیمه باشد.
   - فوب (FOB): برای مواقعی مناسب است که خریدار می‌خواهد کنترل بیشتری بر حمل اصلی و بیمه کالا داشته باشد.

در مجموع، تفاوت کلیدی در مسئولیت‌های حمل و نقل، بیمه و انتقال ریسک است که در قوانین مختلف اینکوترمز متفاوت است و مزایا و کاربردهای متفاوتی برای سناریوهای تجارت بین‌المللی مختلف دارد.

اینکوترم "کرایه پرداخت شده تا" (Carriage Paid To - CPT) :

کرایه پرداخت شده تا (CPT)

- در این اینکوترم، فروشنده مسئول است کالا را به مقصد مشخص شده تحویل دهد و هزینه حمل اصلی را پرداخت کند.
- فروشنده باید کالا را به اولین ناقل تحویل دهد و هزینه حمل تا مقصد مشخص را پرداخت کند.
- ریسک از دست رفتن یا آسیب به کالا از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود زمانی که کالا به اولین ناقل تحویل داده شده است.
- خریدار مسئول است که کالا را از مقصد مشخص به مقصد نهایی حمل کند و هزینه های این بخش را پرداخت نماید.
- از نظر تخصیص هزینه‌ها، فروشنده مسئول پرداخت هزینه حمل اصلی است اما خریدار مسئول هزینه‌های بعد از رسیدن به مقصد مشخص.
- CPT مناسب است برای مواقعی که فروشنده می‌خواهد کنترل حمل اصلی کالا را داشته باشد، اما خریدار مسئول حمل نهایی به مقصد است.

- مثال کاربرد: فروش کالا از ایران به مقصد آلمان با تحویل کالا در فرودگاه مقصد در آلمان.

در مجموع، CPT یک اینکوترم منعطف و مفید برای تجارت بین‌المللی است که مسئولیت‌ها و ریسک‌های آن بین فروشنده و خریدار تقسیم می‌شود.

استفاده از اینکوترم CPT (Carriage Paid To) در موارد زیر توصیه می‌شود:

1. حمل و نقل فرامرزی:
   - زمانی که کالا باید از کشور فروشنده به کشور خریدار حمل شود، CPT مناسب است.
   - فروشنده می‌تواند کنترل حمل اصلی کالا را داشته باشد و هزینه آن را پرداخت کند.

2. حجم زیاد یا محموله های سنگین:
   - برای محموله های بزرگ یا سنگین که نیاز به ترتیبات حمل و نقل مناسب دارند، CPT توصیه می‌شود.
   - فروشنده می‌تواند بهتر این ترتیبات را فراهم کند.

3. زمانی که فروشنده می‌خواهد مسئولیت حمل اصلی را داشته باشد:
   - در مواردی که فروشنده مایل است کنترل بیشتری بر روی حمل اصلی کالا داشته باشد، CPT مناسب است.

4. مواردی که خریدار مسئول حمل نهایی به مقصد است:
   - زمانی که خریدار مسئول حمل از مقصد مشخص به مقصد نهایی است، CPT گزینه مناسبی است.

5. زمانی که فروشنده می‌خواهد هزینه حمل اصلی را پرداخت کند:
   - در مواردی که فروشنده مایل است هزینه حمل اصلی را پرداخت کند، CPT گزینه مناسبی است.

در کل، CPT زمانی توصیه می‌شود که فروشنده بخواهد کنترل بیشتری بر حمل اصلی داشته باشد و خریدار مسئول حمل نهایی به مقصد باشد.

در صادرات انواع مختلفی از کالاها می‌توان از اینکوترم CPT (Carriage Paid To) استفاده کرد. برخی از کاربردهای رایج CPT در صادرات عبارتند از:

1. صادرات کالاهای سنگین و حجیم:
   - مانند ماشین آلات سنگین، تجهیزات صنعتی، محصولات فلزی و غیره
   - در این موارد، فروشنده نیاز دارد کنترل بیشتری بر حمل اصلی کالا داشته باشد که CPT این امکان را فراهم می‌کند.

2. صادرات کالاهای فاسدشدنی:
   - مانند میوه‌ها، محصولات لبنی، گوشت و غیره
   - زمانی که فروشنده باید کنترل بیشتری بر حمل اصلی کالا داشته باشد تا از کیفیت محصول اطمینان حاصل کند، CPT مناسب است.

3. صادرات کالاهای شکننده و با ارزش بالا:
   - مانند محصولات الکترونیکی، جواهرات، اشیاء هنری و غیره
   - در این موارد نیز فروشنده می‌تواند با استفاده از CPT، کنترل بیشتری بر حمل کالا داشته باشد.

4. صادرات کالاهای پروژه‌ای:
   - مانند تجهیزات ساخت و ساز، ماشین آلات صنعتی برای پروژه‌های خاص
   - در این موارد CPT به فروشنده امکان می‌دهد تا حمل اصلی را سازماندهی کند.

5. صادرات کالاهای حجیم با ارزش بالا:
   - مانند ماشین‌آلات، تجهیزات صنعتی، محصولات پتروشیمی و غیره
   - در این موارد فروشنده می‌تواند با استفاده از CPT، هزینه حمل اصلی را پرداخت کند.

در مجموع، CPT برای صادرات انواع کالاهای سنگین، حجیم، فاسدشدنی، شکننده و با ارزش بالا کاربرد دارد، جایی که فروشنده نیاز به کنترل بیشتر بر حمل اصلی کالا داشته باشد.