ارسال با پرداخت گمرکی (Delivered Duty Paid - DDP)
تحویل با پرداخت گمرکی (DDP) یک اصطلاح تجاری است که به ترتیبات حمل و نقل اشاره میکند که در آن فروشنده مسئول تحویل کالا به محل مورد نظر خریدار و پرداخت تمام عوارض، مالیات و سایر هزینههای مرتبط با حمل و نقل است. به عبارت دیگر، فروشنده تمام مسئولیت فرآیند حمل و نقل کامل را بر عهده میگیرد، از جمله هزینه حمل و نقل، بیمه، ترخیص گمرکی و هرگونه هزینه یا عوارض دیگری که ممکن است پیش بیاید.
در ترتیبات DDP، فروشنده مسئول موارد زیر است:
1. ترتیب دادن و پرداخت هزینه حمل و نقل کالا به محل تعیین شده خریدار.
2. دریافت و پرداخت هرگونه مستندات صادرات و واردات لازم، مانند ترخیص گمرکی.
3. پرداخت تمام عوارض، مالیات و سایر هزینههای مربوط به حمل و نقل.
4. اطمینان از تحویل کالا به محل تعیین شده خریدار در وضعیت توافقشده.
از سوی دیگر، خریدار فقط مسئول دریافت کالا در محل توافقشده و پرداخت نهایی به فروشنده است.
کاربرد اصطلاح DDP اغلب برای خریداران مناسبتر و سودمندتر است، زیرا نیازی به حمل و نقل و کاغذبازیهای مرتبط با صادرات بینالمللی ندارند. با این حال، این میتواند برای فروشنده گرانتر باشد، زیرا آنها مسئول تمام هزینهها و ریسکهای مرتبط با فرآیند حمل و نقل هستند.

بین DDP (Delivered Duty Paid) و سایر اینکوترمزها تفاوتهای مهمی وجود دارد:
1. مسئولیتهای فروشنده:
- در DDP، فروشنده مسئول تمام هزینهها و ریسکهای حمل و نقل تا محل تحویل کالا به خریدار است.
- در سایر اینکوترمزها، این مسئولیتها به شکل متفاوتی بین فروشنده و خریدار تقسیم میشود.
2. تخلیه کالا و انجام امور گمرکی:
- در DDP، فروشنده مسئول تخلیه کالا از وسیله حمل و نقل و انجام کلیه امور گمرکی در کشور خریدار است.
- در سایر اینکوترمزها، این مسئولیتها ممکن است به خریدار واگذار شود.
3. پرداخت هزینهها:
- در DDP، فروشنده مسئول پرداخت هزینههای حمل و نقل، بیمه، گمرکی و مالیات تا محل تحویل است.
- در سایر اینکوترمزها، این هزینهها به شیوه متفاوتی بین طرفین تقسیم میشود.
4. ریسکها و مسئولیتپذیری:
- در DDP، فروشنده بیشترین میزان ریسکهای مرتبط با حمل و نقل و تحویل کالا را متقبل میشود.
- در سایر اینکوترمزها، ریسکهای مختلف به شکل متفاوتی بین طرفین تقسیم میشود.
به طور کلی، DDP به معنای انتقال بیشترین مسئولیتها و ریسکهای حمل و نقل و تخلیه کالا از سوی خریدار به فروشنده است. این امر میتواند مزایای و معایبی برای هر یک از طرفین داشته باشد که باید در نظر گرفته شود.
اینکوترمزها شامل تمامی انواع کالاهایی میشوند که در تجارت بینالمللی مبادله میشوند.
این قوانین و قواعد برای تمامی محصولات، از جمله:
1. کالاهای تولیدی:
- مواد خام
- کالاهای نیمه ساخته
- محصولات نهایی
2. محصولات کشاورزی:
- محصولات غذایی
- محصولات باغی و دامی
3. منابع طبیعی:
- مواد معدنی
- محصولات نفتی و گاز
- چوب و محصولات چوبی
4. کالاهای صنعتی:
- ماشین آلات و تجهیزات
- محصولات الکترونیکی
- وسایل نقلیه
5. کالاهای مصرفی:
- پوشاک و پارچه
- لوازم خانگی
- محصولات آرایشی و بهداشتی
به طور کلی، اینکوترمزها برای تمامی کالاهایی که به صورت تجاری در سطح بینالمللی حمل و نقل و مبادله میشوند، کاربرد دارند. این قوانین شرایط تحویل و جابجایی این کالاها را مشخص میکنند.
ارسال با پرداخت گمرکی (DDP) همواره برای همه انواع کالا مناسب نیست.
عوامل مختلفی باید در تصمیمگیری برای استفاده از DDP در نظر گرفته شوند:
1. ارزش و پیچیدگی کالا:
- کالاهای با ارزش بالا مانند محصولات الکترونیکی، کالاهای لوکس و ماشینآلات تخصصی میتوانند بیشتر از مزایای DDP بهره ببرند.
- کالاهای پیچیده با نیازهای حمل و نقل و ترخیص گمرکی خاص نیز گزینه مناسبی برای DDP هستند.
2. بازار هدف و انتظارات مشتری:
- درک ترجیحات و انتظارات خریداران هدف، به ویژه در زمینه تمایل آنها به انجام امور گمرکی و لجستیکی حائز اهمیت است.
- در برخی بازارها یا صنایع، DDP ممکن است روش حمل و نقل استاندارد یا ترجیحی باشد.
3. هزینههای حمل و نقل و حاشیه سود:
- هزینههای کل مرتبط با DDP را به دقت ارزیابی کنید، از جمله حمل و نقل، بیمه، عوارض، مالیات و سایر هزینهها.
- اطمینان حاصل کنید که حاشیه سود میتواند هزینههای بالاتر DDP را جبران کند و همچنان قیمتی رقابتی برای خریدار ارائه دهد.
4. مدیریت ریسک و مسئولیتپذیری:
- ریسکهای احتمالی در فرآیند حمل و نقل مانند تأخیر، آسیبدیدگی یا از دست رفتن کالا را ارزیابی کنید.
- اطمینان حاصل کنید که فروشنده پوشش بیمهای لازم و برنامههای پشتیبان مناسب برای کاهش این ریسکها دارد.
بنابراین، DDP ممکن است برای برخی کالاها مناسب باشد اما برای دیگران گزینه مناسبی نباشد. فروشندگان باید به دقت شرایط و نیازهای خود را بررسی کنند تا تصمیم بگیرند آیا DDP بهترین گزینه است یا خیر.
ارتباط بین DDP (Delivered Duty Paid) و اینکوترمز بسیار نزدیک است. اینکوترمز مجموعه قوانین و قواعدی هستند که شرایط تحویل کالا را در تجارت بینالمللی تعریف میکنند.
DDP یکی از انواع اینکوترمزهای مشخص شده در این قوانین است که بر اساس آن:
- فروشنده موظف است کالا را با کلیه هزینههای مربوطه (از جمله هزینههای حمل و نقل، گمرکی و مالیاتی) به محل تعیین شده در کشور خریدار تحویل دهد.
- فروشنده همه ریسکها و هزینههای مرتبط با حمل و نقل کالا تا محل تحویل را به عهده میگیرد.
- خریدار هیچ مسئولیتی در زمینه انجام امور گمرکی و پرداخت عوارض و مالیات ندارد.
در سایر اینکوترمزها، مسئولیتها و هزینهها بین خریدار و فروشنده به شکل متفاوتی تقسیم میشود.
بنابراین DDP به عنوان یک نوع اینکوترم، نشان دهنده توافق و تفاهم دقیق بین طرفین در زمینه نحوه تحویل کالا و تخصیص هزینهها و ریسکهای مرتبط با آن است. این تفاهم برای هر معامله بینالمللی بسیار مهم و ضروری است.

برای اعمال اینکوترمزها در قراردادهای تجاری، موارد زیر را باید در نظر داشت:
1. تعیین اینکوترم مناسب:
- با توجه به نوع کالا، شرایط حمل و نقل و محل تحویل، اینکوترم مناسب را انتخاب کنید.
- اطمینان حاصل کنید که طرفین قرارداد به درک مشترکی از اینکوترم برسند.
2. درج اینکوترم در قرارداد:
- در بخش مشخصات معامله در قرارداد تجاری، اینکوترم را به صورت روشن و دقیق درج کنید.
- عبارتی مانند "DDP Incoterms 2020" را در قرارداد بیاورید.
3. مشخص کردن مسئولیتها:
- با توجه به اینکوترم انتخاب شده، مسئولیتهای هر یک از طرفین را در قرارداد مشخص کنید.
- موارد مربوط به حمل و نقل، بیمه، تخلیه، انجام امور گمرکی و پرداخت هزینهها را به طور واضح تعریف کنید.
4. درج سایر شرایط:
- در کنار اینکوترم، سایر شرایط خاص قرارداد را نیز در آن درج کنید.
- مواردی چون زمان تحویل، مکان تحویل، نحوه پرداخت و ... را به صورت دقیق بیان کنید.
5. بررسی و توافق طرفین:
- قرارداد را با طرف مقابل به طور مشترک بررسی کنید.
- اطمینان حاصل کنید که هر دو طرف به درک واحدی از شرایط قرارداد رسیدهاند.
با رعایت این موارد، میتوانید اینکوترمزها را به طور مؤثر در قراردادهای تجاری خود به کار ببرید و از مزایای آن بهره ببرید.