در بازرگانی، اصطلاحات و واژگان خاصی وجود دارند که برای توصیف فرآیندها، اسناد، و رویههای مرتبط با تجارت بینالمللی و داخلی به کار میروند
هزینههای گمرکی شامل مجموعهای از مالیاتها، عوارض و هزینههای مرتبط با واردات و صادرات کالاها است. این هزینهها معمولاً شامل موارد زیر میشوند:
حقوق ورودی (Import Duty)
- مالیاتی که بر واردات کالاها اعمال میشود و به صورت درصدی از ارزش کالا محاسبه میشود.
مالیات بر ارزش افزوده (VAT - Value Added Tax)
- مالیاتی که بر ارزش افزوده کالاها مانند فرش و موکت......و خدمات در هر مرحله از تولید و توزیع اعمال میشود.
عوارض گمرکی (Customs Duties)
- مجموعهای از مالیاتها و عوارض که به واردات یا صادرات کالاها تعلق میگیرد.
مالیات بر مصرف خاص (Excise Tax
- مالیاتی که بر کالاهای خاصی مانند محصولات نفتی اعمال میشود.
هزینههای ترخیص (Clearance Fees)
- هزینههایی که برای ترخیص کالا از گمرک پرداخت میشود، شامل هزینههای اداری و خدماتی.
عوارض وارداتی (Import Tariffs)
- مالیاتی که بر اساس نوع، وزن، یا مقدار کالا محاسبه میشود و بر واردات کالاها اعمال میشود.
هزینههای بازرسی (Inspection Fees)
- هزینههایی که برای بازرسی فیزیکی کالاها توسط مقامات گمرکی پرداخت میشود.
هزینههای خدمات بندری (Port Fees)
- هزینههایی که برای استفاده از تسهیلات و خدمات بندری پرداخت میشود، مانند هزینههای بارگیری و تخلیه کالاها.
بیمه گمرکی (Customs Bond)
- هزینهای برای ضمانت پرداخت مالیاتها و عوارض گمرکی در صورت عدم پرداخت توسط واردکننده.
ضد دامپینگ (Anti-dumping Duty)
- مالیاتی که برای جلوگیری از فروش کالاها با قیمت پایینتر از ارزش واقعیشان در بازار داخلی اعمال میشود.
این هزینهها بستگی به کشور مبدا، نوع کالا، ارزش کالا، و قوانین و مقررات گمرکی کشور واردکننده دارد. آگاهی از این هزینهها برای شرکتها و بازرگانان بسیار مهم است تا بتوانند برنامهریزی مالی دقیقی داشته باشند و از بروز مشکلات در فرآیند واردات و صادرات جلوگیری کنند.

کالای مرجوعی به کالاهایی گفته میشود که به دلایل مختلف از جمله نقص در کالا، عدم تطابق با سفارش، یا نارضایتی مشتری به فروشنده یا تولیدکننده بازگردانده میشود. فرآیند بازگرداندن کالا به فروشنده، که به آن بازگشت کالا یا مرجوع کردن کالا نیز گفته میشود، شامل مراحل و هزینههای مختلفی است. در زیر برخی از نکات کلیدی مرتبط با کالای مرجوعی آورده شده است:
1. دلایل مرجوعی:
- نقص یا آسیبدیدگی کالا مانند مواد غذایی
- عدم تطابق کالا با مشخصات سفارش
- کیفیت پایین یا نارضایتی از محصول
- اشتباه در ارسال کالا
- عدم نیاز یا تغییر نظر مشتری
2. فرآیند مرجوعی:
- درخواست مرجوعی مشتری باید با فروشنده تماس بگیرد و درخواست مرجوعی را ثبت کند.
- بررسی و تایید: فروشنده درخواست مرجوعی را بررسی و در صورت تایید، دستورالعملهای بازگشت کالا را به مشتری ارائه میدهد.
- بستهبندی و ارسال: مشتری باید کالا را به صورت مناسب بستهبندی کرده و به آدرس مشخص شده ارسال کند.
- بازرسی کالا* فروشنده کالا را پس از دریافت بازرسی میکند تا از وضعیت آن اطمینان حاصل کند.
- بازپرداخت یا تعویض: در صورت تایید مرجوعی، فروشنده مبلغ پرداختی را به مشتری بازپرداخت میکند یا کالای جایگزین ارسال میکند.
3. هزینههای مرجوعی:
- هزینه ارسال کالای مرجوعی به فروشنده ممکن است بر عهده مشتری باشد، مگر اینکه کالا به دلیل نقص یا اشتباه فروشنده مرجوع شده باشد.
- برخی فروشندگان ممکن است هزینههای اداری یا هزینههای بازپرداخت را از مبلغ بازپرداخت کم کنند.
4. سیاستهای مرجوعی:
- فروشندگان مختلف سیاستهای متفاوتی برای مرجوعی کالا دارند که ممکن است شامل مدت زمان مجاز برای مرجوعی، شرایط کالا برای پذیرش مرجوعی، و فرآیند بازپرداخت باشد.
- مشتریان باید قبل از خرید، سیاستهای مرجوعی فروشنده را مطالعه و از شرایط و ضوابط آن آگاه باشند.
5. کالای مرجوعی در تجارت بینالمللی:
- در تجارت بینالمللی، بازگشت کالا ممکن است پیچیدهتر و هزینهبرتر باشد. هزینههای گمرکی، مالیاتها، و هزینههای حمل و نقل بینالمللی باید مدنظر قرار گیرد.
- ممکن است قوانین و مقررات خاصی برای مرجوعی کالا در کشورهای مختلف وجود داشته باشد.
آگاهی از شرایط و فرآیندهای مرتبط با کالای مرجوعی به مشتریان و فروشندگان کمک میکند تا به صورت موثرتری مشکلات مربوط به کالاهای مرجوعی را مدیریت کنند و از نارضایتیها و هزینههای اضافی جلوگیری کنند.

کالای متروکه به کالاهایی اطلاق میشود که به دلایل مختلف در انبارهای گمرکی یا سایر اماکن نگهداری میشوند و صاحبان آنها در مدت زمان مشخص شده توسط مقامات قانونی آنها را ترخیص نمیکنند. این کالاها ممکن است به دلیل عدم پرداخت هزینههای گمرکی، مشکلات قانونی، یا بیتوجهی صاحبان به وضعیت متروکه درآیند. در زیر برخی از جنبههای کلیدی مرتبط با کالای متروکه آورده شده است:
دلایل متروکه شدن کالا
1. عدم پرداخت هزینههای گمرکی: مالک یا واردکننده کالا نمیتواند یا نمیخواهد هزینههای گمرکی و عوارض را پرداخت کند.
2. مشکلات قانونی: کالاهای قاچاق، کالاهای ممنوعه، یا کالاهایی که مدارک قانونی کامل ندارند.
3. بیتوجهی یا فراموشی: واردکننده یا مالک کالا به دلایل مختلف پیگیری ترخیص کالا را فراموش کرده یا از آن صرف نظر میکند.
4. مشکلات مالی: واردکننده با مشکلات مالی مواجه است و قادر به پرداخت هزینههای مربوط به ترخیص کالا نیست.
فرآیند مدیریت کالای متروکه
1. اعلام متروکه شدن: پس از گذشت مدت زمان معین (معمولاً چند ماه) از نگهداری کالا در انبارهای گمرکی بدون پیگیری ترخیص توسط مالک، گمرک اعلام متروکه شدن کالا را انجام میدهد.
2. اطلاعرسانی به مالک: گمرک معمولاً تلاش میکند تا با ارسال اطلاعیه به مالک، او را از وضعیت کالا و اقدامات بعدی آگاه کند.
3. مزایده یا فروش کالا: اگر مالک کالا پس از اطلاعیه همچنان اقدام به ترخیص نکند، گمرک میتواند کالا را از طریق مزایده یا فروش مستقیم به فروش برساند.
4. تخریب یا از بین بردن: در برخی موارد، کالاهای متروکه به دلیل عدم امکان فروش یا خطرناک بودن، تخریب یا از بین برده میشوند.
5. استفاده عمومی: برخی کالاها ممکن است به نهادهای عمومی، خیریهها یا سازمانهای دولتی واگذار شوند.
پیامدهای کالای متروکه
1. هزینههای اضافی: مالک کالا ممکن است علاوه بر هزینههای گمرکی و عوارض، هزینههای انبارداری و نگهداری را نیز متحمل شود.
2. از دست دادن مالکیت: در صورت فروش کالا توسط گمرک، مالکیت کالا به خریدار جدید منتقل میشود و مالک اولیه حق ادعای مجدد نخواهد داشت.
3. مشکلات قانونی: در صورت وجود مشکلات قانونی، مالک ممکن است با جرایم و پیگیریهای قانونی مواجه شود.
راههای پیشگیری از متروکه شدن کالا
1. پیگیری مداوم واردکنندگان باید وضعیت کالاهای خود را در گمرک به طور مداوم پیگیری کنند.
2. پرداخت به موقع هزینهها: پرداخت به موقع هزینههای گمرکی و انبارداری از متروکه شدن کالا جلوگیری میکند.
3. مستندسازی کامل: اطمینان از تکمیل و صحت مدارک قانونی و گمرکی میتواند مشکلات احتمالی را کاهش دهد.
4. مشاوره با کارشناسان: استفاده از مشاوره و خدمات شرکتهای حمل و نقل و ترخیص کالا میتواند به مدیریت بهتر فرآیندهای گمرکی کمک کند.
آگاهی از قوانین و مقررات مربوط به کالای متروکه میتواند به صاحبان کالا و بازرگانان کمک کند تا از بروز مشکلات و هزینههای اضافی جلوگیری کنند.